روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
                                                                      زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت
چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم
                                                                        آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت
روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود
                                                                            مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت
او کسی بود که از غرق شدن می ترسید
                                                                               عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت
هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد
                                                                            پسری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

نوشته شده در پنج شنبه 89/9/25ساعت 3:54 عصر توسط روشا نظرات ( ) |